چکیده
امروزه سازمان ها برای استفاده از فرصت ها، ناگزیر به ایجاد ساختاری منعطف و بهره مندی از امکانات بیرون از سازمان و به عبارتی برون سپاری هستند. با توجه به رشد بخش خدمات، برون سپاری فعالیت ها در سازمان های دولتی و بخش خدمات نیز مورد توجه واقع شده است.
تحلیل نامناسب نتایج اقتصادی و عدم توجه به جنبه منفعت و هزینه پروژه های برون سپاری، می تواند از دلایل نارضایتی سازمان ها باشد. یک قرارداد برون سپاری باید به گونه ای تنظیم شود که بتواند تمام عدم قطعیت های موجود در قرارداد را مدیریت کند و برای شرکت انعطاف پذیری ای ایجاد کند که بتواند گزینه های مختلف را با توجه به تغییر شرایط انتخاب کند. رویکرد اختیار حقیقی این شرایط را فراهم می کند.
در این پژوهش به ارزش گذاری پروژه برون سپاری کاهش هدررفت آب در پهنه I_1 مشهد، پرداخته ایم. ابتدا ارزش خالص تصمیم برون سپاری را با مقایسه دو حالت برون سپاری و عدم برون سپاری به دست آوردیم. سپس دو اختیار فسخ به دلیل عدم رفع نقص و فسخ به دلیل قصور در حفظ و آمادگی پروژه، شناسایی شد. برای ارزش گذاری این اختیارها از تکنیک دوجمله ای با دو دارایی پایه بهره بردیم. در نهایت برای برآورد ارزش کل پروژه، ارزش اختیار را به ارزش خالص تصمیم برون سپاری افزودیم.
موضوع جدیدی که در این پژوهش ارائه می شود، ارزش گذاری اختیارهای موجود در متن قرارداد برون سپاری و برآورد ارزش اختیارهایی است که با به وجود آمدن شرایط خاص اخذ می شود.
دلیل انتخاب تکنیک دوجمله ای حل قابل درک آن، مرسوم تر بودن روش در برآورد ارزش، وجود دو اختیار اروپایی و آمریکایی و همچنین وجود دو دارایی پایه می باشد که تنها تکنیک دوجمله ای برای حل در این شرایط ارائه شده است. دارایی پایه اول ارزش خالص تصمیم برون سپاری در سال صفر و دارایی پایه دوم ارزش دلیل اخذ اختیار فسخ می باشد. برای برآورد ارزش، این دو درخت به طور همزمان تحلیل می شوند.
نتایج حاکی از آن است که ارزش اختیارهای شناسایی شده، به ارزش پروژه می افزاید. علاوه بر این با افزایش قیمت اعمال اختیار، ارزش اختیار کاهش و با افزایش نرخ بهره بدون ریسک ارزش آن افزایش می یابد. با افزایش نرخ بهره بانکی، ارزش کنونی خالص و ارزش کل پروژه تقریبا به صورت نمایی افزایش می یابند