چکیده
ساختار سنتی شبکه ها، توانایی پاسخگویی به نیازهای رو به رشد سازمان های بزرگ، توسعه دهندگان نرم افزارها و سخت افزارهای شبکه و
کاربران نهایی را نخواهد داشت. این نیازها، ناشی از رشد انفجارگونه کاربران سیار، مجازی سازی سرویس دهندگان، مسائل مربوط به
پردازش ابری، تغییر الگوی ترافیکی و غیره بوده که صنعت شبکه را مجبور به بازنگری ساختارهای سنتی کرده است. یکپارچگی نرم افزار
با معماری شبکه های جدید به وسیله شبکه های مبتنی بر نرمافزار) SDN (، باعث تکامل شبکه ها شده است. این شبکه ها، ابتدا برای
تصمیمات ساده شبکه گسترش یافتند که این قابلیتی برای یکپارچگی سرویس های مطرح شده بود. یکی از راهحل ها در معماری متداول،
سرویس تحرک بود. این سرویس در شبکه های SDN ، هنگام تعریف پروتکل های استاندارد که باید خدمات SDN را ارائه میدادند،
پیشنهاد شد. دستگاه های همراه که در شبکه های SDN استفاده میشوند، معمولاً درحال جا به جایی هستند. این جابه جایی گره ها در
شبکه ها، باعث افزایش تاخیرها بین نقاط دسترسی شده که این خود نارضایتی کاربران را به دنبال دارد. همچنین نیاز به مدیریت بهتر برای
خدمات رسانی به کاربران احساس میشود. هدف از انجام پژوهش حاضر، ارئه راهکاری در مدیریت تحرک به سبب کاهش تأخیرهای
ناشی از جابه جایی بین دو نقطه دسترسی میباشد. نتایج حاصل از ارزیابی نشان میدهد که تأخیرهای حاصل از جابه جایی گره بین نقاط
دسترسی به طور قابل ملاحظه ای کاهش یافته است.
واژه های کلیدی:
شبکه های مبتنی بر نرم افزار، مدیریت تحرک، OpenFlow
